Niemoc głębokiego państwa: sieć Sorosa i wojna na Ukrainie (teoria „sercowiska”) (2)

Zdjęcie: Majdan-Pucz w Kijowie, styczeń 2023

Autor: ELMAR FORSTER

Po zwycięstwie Trumpa w USA Głęboki Państwo jest zdezorientowane. Im bardziej zostaje zepchnięte do defensywy, tym bardziej nieprzewidywalna staje się jego furia. Jedną z ostatnich i najbardziej uporczywych bastionów wycofywania się Głębokiego Państwa jest Bruksela-UE. Jej lewicowo-nihilistyczne elity bez skrupułów próbują pozbyć się wewnętrznych krytyków: narodowe, tradycyjne i antygenderowe państwa Węgier, Słowacji, Serbii.

Czy Głębokie Państwo w ogóle może zostać pokonane? Węgierski Orban już to pokazał…

Destabilizacja rządów narodowo-konserwatywnych w „wschodniej” Europie

 Podobnymi oskarżeniami o korupcję (Spiegel) obalono rząd czeski pod przewodnictwem Nečas (13 lipca 2010 – 17 czerwca 2013). Również przeciwko ówczesnemu czeskiemu premierowi Babisowi (2017 – 2021), publicznemu zwolennikowi Orbána, mobilizowano masowe demonstracje, które były chętnie relacjonowane przez zachodnie media głównego nurtu:

„To największa demonstracja od czasów ‚Aksamitnej Rewolucji‘ 1989 roku.” (Prager Zeitung)

Podobny scenariusz miał miejsce w sierpniu 2020 roku przeciwko rządowi bułgarskiemu, który postrzegał demonstrantów jako „mafijny-oligarchiczny krąg.” (DW)

Tak samo w lipcu 2020 roku przeciwko rządowi serbskiemu:

„Krytycy widzą w tym początek buntu przeciwko władzy prezydenta Vučića.” (DW)

Niemniej jednak wszystkie te tzw. „rewolucje kolorowe” pozostają subwersywne i niebezpieczne, mianowicie jako arbitralni wypełniacze ról dla demokratów fasadowych: Ponieważ mogą być utrzymywane w nieograniczonej finansowaniu przez sieć Sorosa przez dowolnie długi czas. Wolne zgodnie z dictum Goebbelsa:

„Kłamstwo należy powtarzać wystarczająco długo, aż ludzie w nie uwierzą.”

W przypadku Serbii te subwersywne próby obalenia władzy zaostrzyły się na początku 2024 roku. Rekrutowane są do tego najbardziej nieuzasadnione preteksty: W maju 2023 roku w Serbii miało miejsce kilka zbrojnych zamachów, w wyniku których zginęło 18 osób. „Dziesiątki tysięcy” rewolucjonistów w kolorach Sorosa, sensownie winili prezydenta Vučića, wraz z całym rządem narodowo-konserwatywnym, w tym media, które zdaniem tych „kontrolowanych mediów bulwarowych” (ORF) są odpowiedzialne:

„Według krytyków” mają oni „podżegać do nienawiści i gloryfikować przemoc”. (ORF)

Dla porównania: od listopada 1999 do lutego 2024 w Niemczech miało miejsce 16 zamachów zbrojnych, w wyniku których około 90 osób zostało ciężko rannych i wielu zginęło – i to „tylko” w placówkach edukacyjnych. (wikipedia[6]) – Oczywiście nigdy nie było zorganizowanych „rewolucji kolorowych” przeciwko niemieckim partiom systemowym.

Totalitarystyczna i wyraźnie antydemokratyczna agitacja głębokiego państwa jest nieuchronnie dostrzegalna w następujący sposób: kiedy serbski prezydent Vučić wygrał przedterminowe wybory w grudniu 2023 roku, zdobywając wyraźną większość 46 procent głosów, zachodnie media systemowe natychmiast „zidentyfikowały” „naruszenia i oszustwa”: Przewróciciele kolorów zostali przekształceni w „krytyków i krytyczki”, którzy „zarzucają Vučićowi autorytarne style rządzenia” (ORF). – Należy zaznaczyć, że Vučić wygrał przedterminowe wybory, które sam ogłosił, przytłaczającą większością dla rządu narodowo-konserwatywnego.

Wiosną 2024 roku w Gruzji eskalowały protesty przeciwko legitimnie wybranemu rządowi, ponieważ ten w parlamencie przegłosował z wyraźną większością tzw. „ustawę o agentach”, która regulowała finansowanie gruzińskich NGO przez zagranicznych darczyńców powyżej 20 procent.

Anglo-amerykańska strategia geostrategiczna McKinder’a mająca na celu destabilizację Ukrainy.

Czy tym samym kontynuowana jest doktryna angielskiego geostratega Mackinder’a (1904)? Mianowicie „dominacja nad wyspą świata Eurazji” przez mocarstwo anglosaskie. (zobacz także: Mega-manipulacja). A wszystko to w celu reorganizacji Bałkanów pod posłusznymi lewicowo-liberalnymi rządami. Ideologiczną podstawą wrogiej polityki wobec europejskiego środkowo-europejskiego regionu była bowiem opublikowana w 1904 roku przez Halforda Mackinder’a w Londynie praca „Geograficzny punkt zwrotny historii”. W niej opisuje on polityczną, ekonomiczną i strategiczną przewagę mocarstwa kontynentalnego nad mocarstwami morskimi.

Teoria „Heartland” Mackinder’a brzmi:

Kto panuje nad Europą Wschodnią, panuje nad „Sercem”. Kto panuje nad „Sercem”, panuje nad największą wyspą świata, czyli Eurazją. Kto panuje nad tą wyspą światową, panuje nad całym światem. Tymczasem globalna pozycja mocarstwowa Wielkiej Brytanii byłaby zagrożona przez wschodzące mocarstwa kontynentalne w Europie: Niemcy, Francję, Austro-Węgry i Rosję. W tym kontekście Mackinder dostrzegał znaczenie Europy Środkowej i Wschodniej jako źródła zagrożenia dla Londynu, które musi zostać usunięte lub kontrolowane.

W tym sensie amerykański politolog George Friedmann w wystąpieniu w marcu 2015 roku przyznał, że ta teoria – uczona do dziś w USA w akademiach wojskowych – od 100 lat stanowi podstawę amerykańskiej polityki zagranicznej, czyli zapobieganie powstaniu eurazjatyckiej potęgi kontynentalnej. Konkretnie należy zatem zapobiec współpracy między Niemcami a Rosją. W tym kontekście można także postrzegać znaczenie Europy Środkowej i Wschodniej, która jako strefa buforowa ma uniemożliwić połączenie z Rosją lub Chinami.

Wszystkie wojny światowe, a także obecna wojna w Ukrainie, można przypisać teorii Mackindera lub z niej wynikały. Chodzi mianowicie o zapobieżenie połączeniu europejskich mocarstw kontynentalnych. Obecnie Ukraina również stanowi „Serce”, które Stany Zjednoczone próbują zdobyć przeciwko Rosji.

Euromajdan – zamach w Kijowie

Nie jest przypadkiem, że klasyk wśród rewolucji kolorowych, tzw. „Euromajdan”, w rzeczywistości będący zamachem Majdanowym, miał miejsce między końcem listopada 2013 a lutym 2014 roku w stolicy Ukrainy, Kijowie. Bezpośrednim powodem była zaskakująca deklaracja ówczesnego prorosyjskiego ukraińskiego rządu (listopad 2013), że nie zamierza podpisać planowanej umowy stowarzyszeniowej z UE.

W odpowiedzi, ukraińskie władze dały się sprowokować do nadmiernej przemocy policyjnej przez – kontrolowane i infiltrujące przez Zachód i USA masowe demonstracje (od 1 grudnia 2013). Demonstranci zażądali usunięcia z urzędu prezydenta Janukowycza, przedterminowych wyborów prezydenckich oraz podpisania umowy stowarzyszeniowej z UE. W połowie lutego 2014 doszło do eskalacji przemocy ze strony sił bezpieczeństwa, która kosztowała życie ponad 100 osób, przy czym podejrzewano, że amerykański wywiad przynajmniej jako prowokator brał w tym udział.

Po mediacji i ingerencji ministrów spraw zagranicznych Niemiec, Francji i Polski oraz umowy z 21 lutego, Janukowycz uciekł do Rosji. Wkrótce potem parlament ogłosił jego usunięcie, a proeuropejskie siły przejęły władzę.

Euromajdan był jednak również początkiem rosyjskiej aneksji Półwyspu Krymskiego i ostatecznie doprowadził do wojny na Ukrainie, która trwa od lutego 2022 roku.

Sieć Sorosa „Open Society“:

Ultraliberalna, maoistycznie przebrana rewolucja kulturowa
W naszym kontekście węgierski miliarder i spekulant giełdowy George Soros w ostatnich dziesięcioleciach, można powiedzieć, jako najbardziej oczywisty pomocnik głębokiego państwa, wywiera ogromny subwersyjny wpływ na politykę wewnętrzną wspomnianych krajów: wydając setki milionów dolarów na transformację tradycyjnych społeczeństw w tzw. „otwarte społeczeństwa” i kontynuując te działania.

Termin „Open Society”, którym nazywa jedną ze swoich organizacji pozarządowych, opiera się na słynnym dziele Karla Poppera (urodzonego w 1902 roku w Wiedniu, zmarłego w 1994 roku w Londynie) „Otwarte społeczeństwo i jego wrogowie”. Popper rozpoczął pisanie tej książki po aneksji Austrii przez faszystowskie Trzecie Rzeszy w 1938 roku, a napisał ją na swoim wygnaniu w Nowej Zelandii.
Filozof krytykował w niej teleologiczny historyzm, zgodnie z którym historia rozwija się według narzuconych, uniwersalnych praw (np. u Platona, Hegla i Marksa), a także utopizm i kolektywizm. Jego książka była wtedy obroną demokracji liberalnej w czasie, gdy była zagrożona przez faszyzm i komunizm.

Obzwar: Początkowo intencją Sorosa była przezwyciężenie totalitarnych reżimów komunistycznych Europy Wschodniej. Jednak mimo to – a może właśnie dlatego – misja Sorosa, po upadku komunizmu w 1989 roku, miała być spełniona, spekulant giełdowy w pewnym sensie doprowadził rozwój liberalnego modelu społeczeństwa do przesady. (Jeśli nie było by tak, że działania Sorosa od początku były istotną częścią głębokiego państwa przeciwko centralno-euazyjskiej potędze kontynentalnej, jaką była Związek Radziecki.) A mianowicie, ukierunkował się on przeciw wszelkim formom tradycyjnych, a zatem również kolektywnych wartości, w sposób totalitarny, integrując także maoistyczne elementy wiecznej kultury rewolucji. W tym sensie Soros stał się totalitarnym utopistą i zdeprawował idealisty Poppera, ponieważ teraz – na razie – ultra-liberalizm został wybrany jako jedyna ideologia.

W rzeczywistości zaś za filantropią Sorosa nie kryje się żaden altruizm, lecz egoistyczne samoodzwierciedlenie: „Mam wielkie ego, a próba uczynienia świata lepszym miejscem to sposób, w jaki zaspokajam to ego.” (The Guardian)

Aby przekształcić ostatnie tradycyjne społeczeństwa starego kontynentu – w Europie Środkowej, na Bałkanach i w Europie Wschodniej – w duchu tej ultraliberalnej rewolucji kulturalnej, Soros wykorzystuje swoje miliardowe fundacje i kontrolowane przez siebie media, aby poprzez manipulacje wyborcze wprowadzać do władzy sprzymierzonych polityków. Ci z kolei zmieniają swoje kraje według jego wizji. Ta haniebna taktyka polityczna korzysta z osłabienia demokratycznej zasady większości – w zniekształconym sensie fasadowej demokracji: Kiedy kilka lewicowo-liberalnych lub także prawicowych partii opozycyjnych wygrywa wybory z względną większością. Następnie, za pomocą oskarżeń o korupcję i osłabianie demokracji, obalają dotychczas demokratycznie legitimowany rząd, z wykorzystaniem masowych protestów niezadowolonej, zindywidualizowanej i manipulowanej lewicowej opinii publicznej – z medialnym wsparciem liberalnych mediów Sorosa. Po wyborach rozdrobnione partie opozycyjne tworzą wątpliwe koalicje rządowe, które jako partie jedności Sorosa rządzą przeciwko konserwatywnej i względnej większości ludowej.

„Nigdy nie czyni się tak całkowicie i tak dobrze zła, jak robi się to z czystym sumieniem.” (Blaise Pascal 1623 – 1662)

* * *

Autor zajmuje się islamem od prawie 30 lat. Ta książka, wydana wreszcie po raz pierwszy w Polsce, pokazuje islam w całej jego nieupiękrzonej rzeczywistości jako egzystencjalne zagrożenie dla wolności i demokracji na świecie. Jeden z czytelników napisał: „Jan Sobiesky – Austriak polskiego pochodzenia, pokazuje nam w swojej nowej książce, jakie niebezpieczeństwo na nas czyha: ´niebezpieczeństwo bycia podbitym przez wyznawców faszystowskiej ideologii o podłożu religijnym, która gardzi ludzką godnością – ISLAM – (a nie ´islamizm´)!´.”Do zamówienia bezpośrednio w wydawnictwie: capitalbook.com.pl/pl/p/Upadek-Europy-Marian-Pilarski/5494