Niemoc głębokiego państwa: Jak Węgry pokonały głęboki państwo Sorosa (1)

Po zwycięstwie Trumpa w USA głębokie państwo jest zdezorientowane. Ale im bardziej jest w defensywie, tym bardziej nieprzewidywalny staje się jego szał. Jednym z ostatnich i najbardziej upartych bastionów głębokiego państwa jest Bruksela-UE. Jej lewicowe, nihilistyczne elity bezlitośnie próbują pozbyć się swoich wewnętrznych krytyków: Narodowe, tradycyjne i anty-płciowe państwa jak Węgry, Słowacja, Serbia.

Czy głębokie państwo można jeszcze pokonać? Węgry Orbana pokazały drogę…

Głębokie Państwo jest (nie jest) Bogiem

List Pawła do Rzymian stwierdza:

„Jak wielki jest Bóg! Jak nieskończona jest Jego mądrość…! Jakże niezrozumiałe są dla nas Jego decyzje. I jak nieprzeniknione są Jego plany!”.

Jest to również koncepcja Głębokiego Państwa: postrzega ono siebie jako Boga. Ukrywając się za aurą niezrozumiałości.

Ale nawet Głębokie Państwo nie jest Bogiem, jego władza nie jest nienaruszalna, ponieważ jako władza cienia musi korzystać z ziemskich mocy marionetkowych: Władza Głębokiego Państwa kończy się tam, gdzie ludzie obdarzają ziemskie rządy, które „są dobrej woli” (Ewangelia Łukasza) ziemską władzą w celu ujawnienia machinacji Głębokiego Państwa:

„Nie ma przestępstwa, nie ma podstępu… który nie rozwijałby się w tajemnicy. Wyciągnij te sekrety na światło dzienne, ośmiesz je przed wszystkimi. A prędzej czy później opinia publiczna je wyrzuci… To jedyny środek, bez którego wszystkie inne zawodzą”. (Joseph Pulitzer)

„Świat nie jest zagrożony przez ludzi, którzy są źli, ale przez tych, którzy pozwalają na zło.”    (Albert Einstein)

Węgry Orbana: opór i odporność na głębokie państwo

Przykład Węgier pod rządami obecnego rządu Orbana (1. gabinet 1998-2002, 2. i 5. gabinet 2010-przed 2026) jest obiecującym przykładem tego, jak Głębokie Państwo zagryza swoje przerażające zęby. Serbia prezydenta (od 2017 r.) Aleksandra Vucicia jest również jednym z nich. Pozbył się niektórych swoich kolegów z kampanii przeciwko Głębokiemu Państwu, obalając rządy „dobrej woli” za pomocą wywrotowych fasadowo-demokratycznych kolorowych rewolucji, na przykład w Chorwacji, Słowenii i Czechach.

Znalazły one jednak następców we Włoszech, Szwecji i Finlandii, a po wyborach europejskich w Niemczech, Francji, Czechach i Austrii, nawet jeśli nadal są nieco nieśmiałe w walce z Głębokim Państwem.

Jedną z najbardziej udanych zbrodni Głębokiego Państwa przeciwko prawdzie jest to, że przekształciło ono najwyższe ideały ludzkości w ich przeciwieństwo:

„Wojna to pokój. Wolność to niewolnictwo. Niewiedza jest siłą.” (George Orwell w „1984”)

Węgry Orbana pokazały jednak, że nawet uległe marionetki Głębokiego Państwa, takie jak orwellowski „filantrop” George Soros ze swoim „otwartym społeczeństwem”, tracą swoją władzę. Pokazując, że „otwarte społeczeństwo” Sorosa chce dokładnie odwrotności tego, co koncepcyjnie wywołuje: Nie wolności, lecz niewolnictwa, nie pokoju, lecz wojny, nie siły intelektualnej, lecz ignorancji.

„Wolność nie oznacza robienia tego, co się chce. Ale raczej: Jak agenda destabilizacji przeciwko suwerennej Serbii i Słowacji“

Na początku 2024 r. można było zaobserwować kolejną edycję tak zwanej „kolorowej rewolucji” przeciwko niepodległej i suwerennej Serbii, której ludność broniła się wcześniej w niezależnych, demokratycznych wyborach przed presją USA z zewnątrz (w celu zmiany reżimu). Nieco później to samo wydarzyło się na Słowacji pod rządami nowego rządu Fico, gdzie skorumpowane zachodnie media działały jako obóz ręczny Głębokiego Państwa.

„Tworzy się opór przeciwko korupcji”. (ORF)

Podwójne środki przeciwko lewicowym rządom totalitarnym

Jeśli jednak dochodzi do innych, a mianowicie narodowo-konserwatywnych protestów (Die Zeit) przeciwko skorumpowanym lub totalitarnym lewicowym rządom – tak jak po zmianie władzy w Polsce – są one natychmiast dezawuowane przez zsynchronizowaną lewicową prasę systemową pełną nienawiści:

„Trudna droga Donalda Tuska do zmiany władzy. Czy można jeszcze uratować polską demokrację? – Nowy rząd Polski jest głęboko uwikłany w wojnę pozycyjną przeciwko bezwładnym siłom swoich prawicowo-nacjonalistycznych poprzedników. Przez osiem lat PiS korodował demokrację. Jak Tusk chce przywrócić praworządność.” (Spiegel)

Lub:

„Prezydent agituje przeciwko wybranemu rządowi: showdown w Warszawie! Pokonana była partia rządowa PiS pod przywództwem Jarosława Kaczyńskiego próbuje wszelkimi sposobami storpedować kolejny rząd.” (Bild)

W rzeczywistości jednak miało miejsce coś dokładnie odwrotnego, a mianowicie „liberalna cenzura mediów Tuska”, a „ponad 100 000 osób protestowało przeciwko lewicowemu zamachowi stanu” (Unser Mitteleuropa).

Lewicowy korespondent ORF na Europę Wschodnią E. Geleges przez wiele dni unikał używania terminu „rząd socjalistyczny” podczas masowych protestów przeciwko „skorumpowanemu” rumuńskiemu rządowi socjalistycznemu (lato 2019).

A kiedy w 2006 r., po kłamliwym i wulgarnym przemówieniu ówczesnego socjalistycznego premiera Węgier Gyurcsany’ego:

„Kłamaliśmy rano i wieczorem… A w międzyczasie i tak nic nie zrobiliśmy przez cztery lata. Nic.”

…doszło do najbardziej brutalnego stłumienia przez policję pokojowych demonstracji od 1956 roku, a Węgry znalazły się na krawędzi wojny domowej, zachodnia prasa i lewicowe elity UE milczały.

Amerykańska zmiana reżimu jako wojna asymetryczna: Obalenie jugosłowiańskiego autokraty Miloszevicia

Amerykańskie zmiany reżimu są zasadniczo promowane za pomocą orwellowskich ram: Demontaż rządów prawa i demokracji, rzekome tłumienie mediów i korupcji. – Jednak te „kolorowe rewolucje” są tylko częścią przebiegłej „mega-manipulacji” w ramach tak zwanych „zmian reżimu”, w formie asymetrycznej wojny przeciwko niesfornym, bo suwerennym, państwom narodowym.

Sieci głębokiego państwa

Amerykańska broszura na temat oporu obywatelskiego („Od dyktatury do demokracji”, napisana przez założyciela „Albert Einstein Institution”, A. Sharpa, 1928-2018) pochodzi z 1993 roku. I w tym duchu – ponad 10 lat po globalnej zmianie systemu w 1989 r. – serbscy działacze opozycji zostali przeszkoleni w Budapeszcie w lutym 2000 r. (w ramach ruchu oporu „Otpor”) w celu obalenia serbskiego autokraty Miloszevicia (5 października 2000 r.). Akcja wywrotowa ostatecznie zakończyła się sukcesem.

Wszystko to było finansowane przez amerykańską organizację pozarządową „Freedom House” (FH). Organizacja ta publikuje również coroczną listę obserwacyjną demokracji, która dyskredytuje niesforne państwa narodowe, takie jak Węgry Orbana i Polska PIS:

„Badanie FH: Węgry i Polska opuszczają grupę demokracji”. (Kurier)

Faktem jest, że „FH” jest/było finansowane m.in. przez Fundację Sorosa Open Society (także przez Google, Facebook i firmę zbrojeniową BAE).

Niepowodzenie „rewolucji kolorów” na Węgrzech

Rozpoczęte kampanie oszczerstw są następnie wspierane przez chętnych do współpracy lewicowych dziennikarzy systemowych: na przykład austriacki dziennikarz „Der Standard” Gregor Mayer (mieszkający w Budapeszcie) prowadzi swoją antywęgierską kampanię przy użyciu wyraźnych wrogich obrazów. Powodem były lewicowe…

…„protesty studentów w Budapeszcie przeciwko ‚rewolucji kulturowej z prawej strony‘” (DerStandard)

Subwersywne opakowanie ma oczywiście na celu zamaskowanie jednego: że rząd prawicowo-narodowy Orbána, korzystając z demokratycznego mandatu wyborczego z poparciem 2/3, realizuje wolę narodu w zakresie odpowiednich przekształceń społecznych – i to przeciwko garstce śmiesznych, hystericznych rewolucjonistów kolorowych.

„Tuziny studentów z uznawanej (!) w Budapeszcie uczelni teatralnej zablokowało się w budynku (!)… Domagają się przywrócenia autonomii, którą odebrał im rząd prawicowego populisty (!) Orbána (!)”. (tamże: DerStandard)

Wschodnio-rasistowskie uprzedzenia

Tekst „Standardu” jest pełen wschodnio-rasistowskich uprzedzeń i stylistycznych resentimentów dotyczących politycznej wsteczności, a także orientalnego potentarstwa:

„Napędzającym silnikiem jest prezydent kuratorium Vidnyánszky. Gromadzi wpływowe stanowiska… Jest najwyższym komisarzem teatralnym Orbána (!), pochodzi z węgierskiej mniejszości (!) w Karpatach Ukraińskich (!). Jego autokratyczny (!) habitus ukształtował się podczas studiów w ówczesnym radzieckim (!) Kijowie… Jego nienawiść (!) kierowała się przeciwko ugruntowanej scenie.” (tamże)

Odwodzenie od systemowej korupcji w zachodnich państwach

Zawsze pomijane jest jedno: że również zachodnie instytucje kulturowe są zajmowane przez politykę. Tak, austriacka minister kultury Edtstadler (ÖVP) tuż przed przekazaniem urzędu (Zielonej) Lunacek szybko mianowała trzech nowych przewodniczących kuratoriów. Według opozycji, nie miało to jednak „żadnego merytorycznego uzasadnienia”. (DiePresse) – Otwartym, choć tabuizowanym sekretem w Austrii jest federalny system szkolnictwa związanego z partią: ponieważ to „partyjny kolegium rady szkolnej decyduje o (poszczególnych) kandydatach na dyrektorów”. (Profil)

Czy chociażby niemiecki skandal związany z sekretarzem stanu zielonego ministra gospodarki Roberta Habecka: sekretarz otrzymał tę prestiżową posadę jako świadek na ślubie Habecka. Lewo-liberalna „Süddeutsche Zeitung” niezdarnie ujęła to jako „zupełnie normalny zielony układ”.

Nienawiściowe dezawowanie przeciwnika politycznego

W wymienionym „Standardzie” stosowane jest m.in. narzędzie demonizacji: Vidnyánszky’emu przypisuje się „mistyczno-narodowe (!) światopogląd”. Mówi się, że jest napędzany „obsesją” (!) i psychopatologicznym przeświadczeniem (!) ponieważ uważa, że „węgierskie teatry są ‚zarażone‘ lewicowo-lewicową mentalnością.” (Pochodzenie cytatu nie jest udokumentowane).

Środek zniesławienia uwidacznia się w rodzaju żargonu pirackiego i przewrotowego: Mówi się o „kaparowaniu (!) uczelni teatralnej” czy innych „autokratycznych (!) działaniach, które mają na celu eliminację (!) krytycznej kultury.” (tamże) Jak mantra powtarzane są nieuzasadnione oskarżenia: Na przykład, że „media są w dużej mierze zcentralizowane i zhomogenizowane”.

W rzeczywistości takie oskarżenia są oczywiście projekcją warunków w zachodnim sektorze mediów: „W ten sposób (socjalistyczna) gmina Wiedeń inwestuje fundusze w łapanie mediów.” (Andreas Unterberger, były redaktor naczelny Die Presse i Wiener Zeitung)

Istnienie mainstreamowej „prasy kłamstw“

Zgodnie z tym, w badaniu z 2020 roku, 45% ankietowanych w Austrii uznało termin „prasa kłamstw“ za uzasadniony. (Profil) dla Niemiec dostępne jest podobne badanie dotyczące kultury powitania:

„Media stały się tubą politycznej elity i ignorowały obawy społeczeństwa.” (Cicero)

Agenda uchodźcza Sorosa prowokuje na Węgrzech

Kolejna lewicowa kampania przeciwko Węgrom posługuje się perfidną meta-poziomą: Podczas gdy odwrotnie przypisuje węgierską kampanię medialną przeciwko „lobbyście Sorosa”, znów za pomocą lewicowo-patriotycznej propagandy:

„Węgierska kampania przeciwko Austriakom” / Ungarns Kampagne gegen Österreicher / (ORF, 11.09.2020)

Metoda: Każda dziennikarska krytyka dotycząca agendy migracyjnej jest oskarżana o bliskość rządu Orbána i ograniczenie wolności słowa:

„Węgierska gazeta związana z rządem Magyar Nemzet rozpoczęła ‚demaskowanie‘ międzynarodowo uznanego (!) eksperta i dyrektora Europejskiej Inicjatywy Stabilności (ESI) jako ‚lobbysty‘ pochodzącego z Węgier amerykańskiego miliardera George’a Sorosa”.

W tym sensie „Standard” odwołuje się nawet do nacjonalistycznych sentymentów austriackich:

 „Wielu najlepszych (!) nauczycieli zrezygnowało, wśród nich … Viktor Bodó, który regularnie występuje w Austrii (!)”.

Przy czym ostatnie osiągnięcia w lewicowej, woke’owej kulturalnej przestrzeni Austrii uznawane są za jakościowy znak sam w sobie. Wprowadza się jednak także przekonanie, że dobrzy twórcy kultury mogą być jedynie lewicowo-liberalni.

Sieć Sorosa głębokiego państwa

Faktem jest, że „ESI” jest finansowane przez Open-Society-Foundations („OSF”) Sorosa. Organizacja ta lobbinguje przeciwko Węgrom (Lobbying gegen Ungarn) i na rzecz agendy uchodźczej (Flüchtlingsagenda).

Chociaż austriacki aktywista pro-uchodźczy Sorosa, Knaus, określa tę węgierską „kampanię medialną” jako „bardzo zastraszającą” (ORF), najbardziej znany krytyk Orbána (dziennikarz „Profil”, „Standard” i dpa), Gregor Mayer, woli nadal żyć w swoim adoptowanym mieście Budapeszt (Wahlheimat Budapest), niż w Wiedniu… Bardzo prawdopodobnie dlatego, że Węgry są w rzeczywistości jednym z najbardziej liberalnych krajów pod względem wolności słowa:

W końcu to w tej „dyktaturze medialnej” lewicowo-liberalny węgierski pisarz György Konrád (w styczniu 2018 roku) dał się ponieść do wygłoszenia pewnego rodzaju groźby morderstwa – przeciwko niedawno demokratycznie wybranemu premierowi:

„Orbán powinien dobrowolnie gdzieś zniknąć, jeśli nie chce skończyć jak Ceaușescu.” (hvg)

Zarzut braku wdzięczności Orbána („Soros i jego OSF – od Orbána, gdy był młodym politykiem opozycji, otrzymał nawet pieniądze.” – ORF) subtelnie przypomina o pewnym rodzaju przysiędze milczenia patrona.

Faktem jest: „OSF” Sorosa wspiera „Sieć Dziennikarzy Śledczych”. Jakiekolwiek nie-lewicowe badania sceptyczne wobec Sorosa są jednak zawsze deprecjonowane jako propaganda: że np. „Knaus i jego think tank ESI… planują nową ofensywę komunikacyjną przeciwko Węgrom”. – Ale to właśnie Knaus sam (w rozmowie na Twitterze z kontrowersyjnym dziennikarzem ORF, Wolfem) z przyjemnością ogłosił tę kampanię (z groźnym odniesieniem do swojej nowej książki o agendzie uchodźczej („Jakie granice są nam potrzebne?”):

„Niektórzy na Węgrzech są niezadowoleni z naszej pracy? Dlaczego? Hm…”

Zostaje również uruchomiony reflex zazdrości:

„Węgrom, które zostały stosunkowo mało dotknięte pandemią, przyznano 5,6 miliarda euro. … Włochy otrzymały tylko 2,3 miliarda.” (ORF) – „‘To był wszakże perfekcyjny interes dla Orbána.’” (ESI w ORF)

„Operacje inne niż wojna“ – scenariusz „Rewolucji kolorowych“

Faktem jest istnienie amerykańskiej doktryny („Training and Doctrine Command-Pamphlet 525-5” – 1994). Metoda: celowe destabilizowanie państw, w celu osiągnięcia proamerykańskich „zmian reżimów”. Instrument: „Operacje inne niż wojna”, m.in. poprzez tzw. „wsparcie dla demokracji” („National Endowment for Democracy”). Z tego powstał scenariusz dla wszystkich „rewolucji kolorowych”, w tym dla „Wiosny Arabskej”.

Na przykładzie ukraińskiego Euro-Majdanu (listopad 2013 – luty 2014) widoczne są opisywane etapy eskalacji: zamieszki (Majdan), kryzys (Słowiańsk) i konflikt (Krym). (Mega-manipulacja, patrz wyżej)

US-Sonderbeauftragter Goodfriend: Z Damaszku („Arabellion“) do Budapesztu

Kariera zagraniczna amerykańskiego wysłannika A. Goodfrienda robi wrażenie: wykształcony specjalista ds. komunikacji (m.in. w zakresie tzw. „strategii zapobiegania konfliktom”) był podczas „Arabskiej Wiosny” (od grudnia 2010 roku) konsulem generalnym w ambasadzie USA w Syrii, w Damaszku (od sierpnia 2009 do lutego 2012) – w 2011 roku „Arabellion” objęła Syrię…

Potem, w dość osobliwy sposób, został przeniesiony przez administrację Obamy na stanowisko wysłannika w amerykańskiej ambasadzie w Budapeszcie (sierpień 2013 – luty 2015). W tym lecie 2013 roku rząd Orbána odważnie zakończył relacje z Międzynarodowym Funduszem Walutowym (MFW).

Wkrótce potem, w październiku 2014 roku, administracja Obamy (Proklamacja 7750) nałożyła zakaz wjazdu na terytorium USA dla węgierskich urzędników rządowych. Powody nie zostały podane. Informacje zostały przecieki przez „agencję informacyjną i węgierskie komunikaty prasowe”. Na celowniku spisku znalazła się prezydent węgierskiej administracji skarbowej i celnej, Ildikó Vida. Wtedy węgierski niemieckojęzyczny PesterLloyd (bez konkretnych dowodów) rozpoczął narrację o korupcji przeciwko kilku osobom bliskim rządowi (w tym posłowi Fidesz J. Lázárowi, ówczesnemu szefowi gabinetu Orbána). Ambasada USA następnie za pośrednictwem wideo na Facebooku postawiła poważne zarzuty wobec…

…„autorytarnych (!) przywódców, którzy kradną z państwowej kasy (!)… Wszystko to są przykłady … zorganizowanego przestępczości.” (12.12.2014)

Ostatecznie jednak w lutym 2015 roku Goodfriend niespodziewanie został odwołany do USA „z powodów rodzinnych”.

Węgry tym samym odeprzeli potężną próbę destabilizacji ze strony głębokiego państwa.

Zły wątek krążył: m.in. miały być zablokowane śledztwa węgierskiej administracji podatkowej wobec amerykańskich firm.

* * *

Autor zajmuje się islamem od prawie 30 lat. Ta książka, wydana wreszcie po raz pierwszy w Polsce, pokazuje islam w całej jego nieupiękrzonej rzeczywistości jako egzystencjalne zagrożenie dla wolności i demokracji na świecie. Jeden z czytelników napisał: „Jan Sobiesky – Austriak polskiego pochodzenia, pokazuje nam w swojej nowej książce, jakie niebezpieczeństwo na nas czyha: ´niebezpieczeństwo bycia podbitym przez wyznawców faszystowskiej ideologii o podłożu religijnym, która gardzi ludzką godnością – ISLAM – (a nie ´islamizm´)!´.”Do zamówienia bezpośrednio w wydawnictwie: capitalbook.com.pl/pl/p/Upadek-Europy-Marian-Pilarski/5494