Niemoc głębokiego państwa: Spiski przeciwko konserwatywnym rządom (3)

Autor: ELMAR FORSTER

Po zwycięstwie Trumpa w USA głębokie państwo jest zdezorientowane. Ale im bardziej jest w defensywie, tym bardziej nieprzewidywalny staje się jego szał. Jednym z ostatnich i najbardziej upartych bastionów głębokiego państwa jest Bruksela-UE. Jej lewicowe, nihilistyczne elity bezlitośnie próbują pozbyć się swoich wewnętrznych krytyków: Narodowe, tradycyjne i anty-płciowe państwa jak Węgry, Słowacja, Serbia.

Czy głębokie państwo można jeszcze pokonać? Węgry Orbana pokazały drogę…

Spiski przeciwko konserwatywnym rządom w Europie Środkowej / Wschodniej i na Bałkanach (UME)

Celem ataków są przede wszystkim antyimigracyjne, konserwatywne rządy wyznające tradycyjne wartości, takie jak rodzina, naród i chrześcijaństwo. Kraje te są ostatnimi bastionami świata, który już zginął na ultraliberalnym Zachodzie, ponieważ dawny „Wschód” został odizolowany przez komunizm od tak zwanego postmodernizmu „wszystko wolno” z jego perwersyjną różnorodnością.

P O L E N: Walczący feminizm, kontrola mediów

Przewrotem George’a Sorosa w Polsce kierowała założona pod koniec lat 80. Fundacja Báthory. Wspierała media, organizacje pozarządowe, protesty obywatelskie, a nawet partie polityczne w tym słynącym z katolicyzmu kraju, aby obalić prawicowy rząd PIS rządzący w latach 2015-2023. Wyraźny wynik wyborczy PIS w 2019 r. (43,6%) był pod wpływem ciągłych demonstracji ulicznych, które były wspierane głównie przez radykalny ruch kobiecy.

Aż do grudnia 2023 r., kiedy lewicowo-liberalny były premier Donald Tusk (2007-2015) ponownie przejął władzę w Polsce jako „agent Niemiec” (Jarosław Kaczyński, lider byłej partii rządzącej PiS) – z trójpartyjną koalicją przeciwko względnej większości PIS (35,4 procent).

W 2016 r. Soros kupił również spółkę „Agora”, która stoi za jedną z największych polskich gazet opozycyjnych, „Gazetą Wyborczą”, za pośrednictwem „Funduszu Inwestycyjnego Rozwoju Mediów” (MDIF). Nawiasem mówiąc, fundusz ten jest reprezentowany w 39 krajach i wydaje się również finansować „444.hu” na Węgrzech. W 2021 r. Soros nabył następnie udziały w jednej z najbardziej prestiżowych polskich gazet, „Rzeczpospolita“. (mandiner)

Nowy Euromajdan

W 2017 r. w Polsce planowano już nowy Euromajdan wzorowany na ukraińskim.

Protesty anty-babickie w Czechach

Sieć „społeczeństwa obywatelskiego” Soro zaczęła również infiltrować swoimi wywrotowymi manipulacjami Republikę Czeską, która początkowo była jeszcze narodowo-konserwatywną republiką pod rządami Babisa: Tylko w 2018 roku sfinansowano ponad 20 lewicowo-liberalnych organizacji pozarządowych, w tym lewicowy portal śledczy; w 2015 roku uruchomiono „European Values”, którego przedstawiciele aktywnie ingerowali w czeską politykę wewnętrzną od 2016 roku.

Następnie zorganizowali wypróbowane i przetestowane kolorowe protesty przeciwko ówczesnemu narodowo-konserwatywnemu premierowi Czech Andrejowi Babišowi (I. grudzień 2017 – czerwiec 2018 i II. rząd mniejszościowy od czerwca 2018 r. do grudnia 2021 r.) – ponownie wśród oskarżeń o wzbogacenie się i korupcję.

Następnie Soros wpłynął na czeską opinię publiczną za pośrednictwem mediów takich jak „neovlivni.cz”, „hlidacipes.cz” i portalu śledczego „invastigace.cz” – pod pozorem antyrosyjskiej agresywnej propagandy anty-babisowskiej.

I znowu Babis przegrał wybory, i znowu z zasadą tak zwanego centroprawicowego „SPOLU”, które wygrało niezwykle wąsko – z przewagą 0,7% – (27,8% głosów, tuż przed partią Babisa „ANO” z 27,1%). Jednak SPOLU osiągnęło większość rządową 108 deputowanych tylko dzięki koalicji z „zaawansowaną” „Partią Piratów i Burmistrzów” (PaS, 15,6%).

Warto również zauważyć, że zarówno komunistyczna KSČM, jak i socjaldemokratyczna ČSSD nie osiągnęły progu 5%, a zatem nie były już reprezentowane w parlamencie po raz pierwszy od powstania Republiki Czeskiej w 1993 roku.

W utworzonym wówczas rządzie znaleźli się również zadeklarowani zwolennicy Sorosa.

Zwycięstwo liberalnych, proamerykańskich sił zostało następnie sfinalizowane w marcu 2023 r. wyborem obecnego prezydenta Petra Pavla, byłego generała NATO, zdeklarowanego wroga Orbana i podżegacza wojennego na Ukrainie.

Finansowane z zagranicy protesty w S L O W A C J I

Według Petra Zantovskiego, profesora Uniwersytetu Ekonomicznego w Pradze, Soros był również wyraźnie zaangażowany w kryzys rządowy na Słowacji w 2017 r. (888.hu) W tym czasie prawicowo-populistyczna Słowacka Partia Narodowa (SNS) – zupełnie nieoczekiwanie – zakończyła koalicję z socjaldemokratycznym premierem Robertem Fico po niespełna roku. Po raz kolejny pojawiły się zarzuty o korupcję w kierowanym przez SNS Ministerstwie Edukacji, ale pochodziły one z 2015 r., kiedy departament był nadal kierowany przez socjaldemokratów.

W marcu 2018 r. Fico zrezygnował ze stanowiska premiera po masowych protestach w kraju w związku z zabójstwem dziennikarza śledczego Jána Kuciaka. Sam Fico określił je jako finansowane przez Sorosa. (Tłem protestów były niezwykle podejrzane powiązania mafijne aż do najwyższych szczebli polityki.

Ostatecznie jednak wybory prezydenckie w 2019 r. również wypadły na korzyść kandydatki Sorosa Zuzanny Čaputovej i przeciwko suwerenistycznemu Marosowi Šefčovičowi. Po zwycięstwie Čaputovej brytyjski Guardian ujawnił, że Čaputová, jako stypendystka Sorosa, osobiście podziękowała Sorosowi po wyniku wyborów za „tak wiele dobrych i wartościowych” rzeczy, które można było osiągnąć na Słowacji z pomocą funduszy „OSF”.

Soros zwiększył swoje wpływy w dłuższej perspektywie, nabywając udziały w słowackim portalu „Sme” za pośrednictwem „Funduszu Inwestycyjnego Rozwoju Mediów” (MDIF) w 2022 roku. Ten „MDIF” postrzega siebie jako fundusz inwestycyjny zorientowany na misję wspierania dziennikarzy w krajach o rzekomych represjach medialnych.

Dziennikarze Sorosa przeciwko premierowi Jansie w S Ł O W E N I I

„OSF Słowenia” Sorosa istnieje od 1992 roku.

Od 2004 r. Janez Jansa, niezależny polityk i sprawdzony krytyk Sorosa, trzykrotnie doszedł do władzy jako premier (2004-2008 Jansa I ze swoją „Słoweńską Partią Demokratyczną”, SDS, w koalicji z partiami narodowo-konserwatywnymi – Jansa II 2011-2013).

Ostatecznie Jansa został oskarżony o korupcję, co zmusiło go do rezygnacji.

Narracja korupcyjna

W każdym razie, Jansa jest sądzony od sierpnia 2011 r. za możliwy udział w aferze łapówkarskiej (przy zakupie 135 fińskich kołowych pojazdów opancerzonych Patria dla słoweńskiej armii). Dochodzenie w jego sprawie toczyło się w trzech krajach UE.

Spisek byłych komunistów

Jansa i jego zwolennicy widzieli jednak w tym spisek byłych komunistycznych sędziów i prokuratorów, którzy rzekomo byli członkami byłych jugosłowiańskich tajnych służb „Udba”, według których Jansa nie byłby członkiem tej „komunistycznej mafii”. (Standard)

W każdym razie odniesienia do komunistycznej Jugosławii są uderzające:

W latach 80-tych Jansa został skazany na 18 miesięcy więzienia jako komunistyczny funkcjonariusz młodzieżowy krytyczny wobec reżimu za pisanie i rozpowszechnianie artykułów krytycznych wobec reżimu w czasopiśmie „Mladina” w procesie w Lublanie w 1988 roku.

W 1989 r. Jansa założył pierwszą znaczącą słoweńską partię opozycyjną, „Słoweńską Unię Demokratyczną” (SDZ). Platforma „DEMOS” wygrała pierwsze wolne wybory w 1990 roku, a Janša był ministrem obrony, a także dowódcą słoweńskiej armii podczas słoweńskiej wojny o niepodległość w 1991 roku.

Po upadku koalicji „DEMOS” (1992), Janša pozostał ministrem obrony i dołączył do Socjaldemokratycznej Partii Słowenii (SDS) w 1992 roku.

Ostatecznie jednak Jansa został również zmuszony do rezygnacji w 1994 r. z powodu tak zwanej afery „Depala vas”, ponieważ zarzucano mu nadużycie swoich uprawnień ministerialnych.

Udane śledztwa w sprawie korupcji

W 2013 r. Jansa stracił większość w parlamencie, a jego koalicja rządząca rozpadła się; ostatecznie partie rządzące kontrolowały tylko 30 z 90 miejsc w parlamencie.

Dalsze postępowanie w sprawie korupcji również budzi wątpliwości:

Po pierwsze, Jansa został skazany na dwa lata więzienia w czerwcu 2013 roku. Po jego apelacji do Sądu Najwyższego, pierwotny wyrok został ponownie potwierdzony w kwietniu 2014 roku. Ponieważ Jansa rozpoczął odbywanie kary więzienia w czerwcu 2014 roku, nie mógł już wziąć udziału w wyborach parlamentarnych w lipcu 2014 roku.

Jednakże Sąd Konstytucyjny ostatecznie zawiesił karę więzienia Jansy w grudniu 2014 roku i nakazał ponowne rozpatrzenie sprawy w kwietniu 2015 roku. Podany powód: Wszyscy oskarżeni zostaliby pozbawieni praw, ponieważ dowody w niższych instancjach były niekompletne. Ponadto sędzia Sądu Najwyższego został uznany za stronniczego. Okres przedawnienia zarzutów upłynął w 2015 roku.

W 2018 r., pomimo bycia najsilniejszą partią, SDS nie znalazła wystarczającej liczby partnerów koalicyjnych. (Nawiasem mówiąc, jest to taktyka głębokiego państwa, która również wykluczyła gabinet Orbana I na Węgrzech z ponownego przejęcia władzy).  Gabinet Jansy III rządził jednak po nowych wyborach w latach 2020-2022.

W lutym 2021 r. Jansa przetrwał wotum nieufności wniesione przez opozycyjną lewicową „Koalicję Łuku Konstytucyjnego”. Jak zawsze, padły zwykłe słabe oskarżenia: Lekceważenie konstytucji, autorytarny styl rządzenia i..: Odciąganie Słowenii od UE. Rząd Jansy został również oskarżony o poważne błędy w związku z pandemią koronawirusa.

W kwietniu 2022 r. premier Golop i jego „Ruch Wolności” przejęli trójpartyjny rząd koalicyjny wraz z socjaldemokratami i lewicą.

A w lipcu 2022 r., niczym w scenariuszu Sorosa, słowacka minister spraw wewnętrznych Tatjana Bobnar nakazała zburzenie ogrodzenia granicznego, które zostało wzniesione w 2015 r. w celu ochrony przed inwazją migrantów. Z dziwnym uzasadnieniem: „Ogrodzenie nie może powstrzymać migracji. Ale spowodował wiele tragedii, gdy uchodźcy próbowali go obejść. Wielu z nich zginęło w rzece Kolpa”. (UME)

Wrogie oblicze głębokiego państwa

Chociaż Jansa, wraz ze swoimi polskimi odpowiednikami Mateuszem Morawieckim i Jarosławem Kaczyńskim oraz czeskim prezydentem Petrem Fialą, był pierwszym zachodnim politykiem, który 15 marca 2022 r. udał się do oblężonej stolicy Kijowa w celu wsparcia Ukrainy, chorwacki narodowo-konserwatywny polityk pozostał utrapieniem dla głębokiego państwa:

W końcu Jansa wątpił w wpływ człowieka na globalne ocieplenie i opowiadał się za prawem obywateli Słowenii do noszenia broni palnej. Co więcej, Janša uważał marksizm kulturowy za kluczowe zagrożenie dla UE. Ujawnił się również jako zagorzały zwolennik Trumpa. Janša nie obawiał się również kontaktów z prawicowo-nacjonalistycznym ruchem Identitarian: Kilkakrotnie udostępniał na Twitterze posty słoweńskiej Generacija identitete. Dochodziło również do wspólnych wystąpień publicznych polityków SDS i identytarystów.

Narracja Sorosa: ograniczenie wolności prasy

Zwykłe oskarżenia, że Jansa ograniczał wolność prasy, wydawały się więc być uzasadnione. Jednak w 2020 r. Jansa odwrócił sytuację, porównując niemieckiego korespondenta ARD Nikolausa Neumeiera, który przekazał tę narrację, z metodami antysemickiego nazistowskiego tygodnika „Der Stürmer”. A rzecznik rządu Janšy, Uroš Urbanija, udowodnił, że 90 procent słoweńskich mediów jest „lewicowych i przeciwnych rządowi”.

To wręcz absurdalne, że w 2021 r. organizacja pozarządowa Sorosa Freedom House określiła postępowanie Janšy z mediami publicznymi w jego kraju jako „złośliwe”. Powiązani z Sorosem „Reporterzy bez Granic” również wyrazili swoje obawy, że słoweński rząd może nadużywać urzędu „w celu utrudnienia wysiłków na rzecz wzmocnienia wolności mediów w Europie” przy okazji przejęcia przez Słowenię prezydencji w Radzie UE. (web.de)

B U Ł G A R I A i Fundacja Helsińska

Soros przyznał Bułgarskiej Fundacji Helsińskiej roczny grant w 2020 roku. Po tym, jak partia Sorosa, „Demokratyczna Bułgaria” (DB), bez powodzenia startowała w 2021 r., została zastąpiona przez duet polityczny Petkow-Wasilew. Kiril Petkov, absolwent Harvardu i obywatel Kanady, został nawet osobiście uhonorowany przez prezydenta USA Joe Bidena w wiadomości wideo. Ostatecznie w listopadzie 2021 r. partia duetu „My na rzecz zmian” wygrała wybory parlamentarne niewielką większością głosów, a Petkow był premierem do sierpnia tego roku, kiedy to koalicja rządząca ostatecznie rozpadła się z powodu wotum zaufania. Według bułgarskiego komentatora Georgi Markowa, założenie listy Petkowa opierało się na planie austriackiego przedstawiciela Sorosa ds. uchodźców Geralda Knausa, aby wdrożyć program migracyjny i ideologię gender.

Organizacje pozarządowe Sorosa przeciwko ortodoksyjnym R U M U N I I

Według rumuńskiego politologa Bogdana Duca, „Partia USR-Plus” i „Partia Narodowo-Liberalna” (PNL) były infiltrowane przez Sorosa. W wyborach 6 grudnia 2020 r. wszystkie trzy wiodące partie stanęły na tak zwanej „progresywnej platformie”.

Soros założył początkowo dwanaście organizacji pozarządowych w Rumunii, a następnie dziesiątki innych. Ich wywrotowy cel: przekształcenie wciąż silnie ortodoksyjno-konserwatywnego społeczeństwa rumuńskiego w liberalne „społeczeństwo otwarte”.

Początkowo te organizacje pozarządowe wywierały presję na rząd kierowany przez „Partię Socjaldemokratyczną” (PSD), a mianowicie – podobnie jak w Czechach – oskarżając go o prorosyjskie stanowisko w celu wycofania poparcia od rządu USA.

„Walka z korupcją”

Mówi się również, że „OSF” Sorosa wydała łącznie 91 500 dolarów na tak zwane „kampanie przeciwko nienawiści” podczas wyborów prezydenckich w listopadzie 2014 r. oraz kolejne 41 250 dolarów na mobilizowanie Rumunów mieszkających za granicą do głosowania.

Wreszcie, organizacje pozarządowe zaczęły tworzyć tak zwany „organ antykorupcyjny DNA”. Następnie podjęto działania przeciwko 1 138 osobom, w tym czterem burmistrzom, pięciu posłom, dwóm byłym ministrom i byłemu szefowi rządu.  Agitacja ta doprowadziła do dymisji rządu pod koniec 2015 roku. Rząd został między innymi obarczony odpowiedzialnością za tragedię na koncercie w Bukareszcie. Byli zwolennicy Sorosa byli jednymi z „nieoficjalnych organizatorów” protestów.

Polityczni agenci Sorosa w M O Ł D A W I I

Prezydent Mołdawii Maia Sandu jest u władzy od 2020 roku. Wcześniej otrzymała ogromne wsparcie finansowe od Sorosa. Jej powiązania z Sorosem były również rażąco widoczne na Monachijskiej Konferencji Bezpieczeństwa w 2022 roku, gdzie syn George’a Sorosa, Alexander Soros, zrobił sobie zdjęcie ze swoim mołdawskim sojusznikiem.

Partia „Sandu” otrzymała łącznie kilka milionów lei od Fundacji Sorosa za pośrednictwem różnych organizacji pozarządowych w latach 2017-2018. Przerodziło się to w ogólnokrajowy skandal, ponieważ partia Sandu nadal zabiegała o publiczne darowizny. Niemniej jednak Aleksander Soros uznał prezydenta Mołdawii za „światowej klasy orędownika demokracji i dobrych rządów”.

Wpływ Sorosa na mołdawską politykę wewnętrzną stawał się coraz bardziej rażący: Petru Culeac, dyrektor zarządzający „OSF-Moldova”, na przykład, wyznał (podczas podpisywania umowy o współpracy między „Narodowym Centrum Antykorupcyjnym” a „Soros Foundation Moldova”): że „OSF-M” w przeszłości „wspierała władze Mołdawii w tej dziedzinie”, „aby instytucje państwowe były skuteczne w tej dziedzinie”.

M O N T E N E G R O i „pozytywna siła”

W maju 2020 roku amerykańska NGO związana z Sorosem „Freedom House” wydała druzgocącą ocenę: według której Republika Czarnogóra (razem z Węgrami i Serbią) „nie jest już demokracją”. Okres rządów Milo Djukanovicia opisano jako „lata państwowej korupcji, nadużywania władzy i taktyki mocnego człowieka”.

W 2020 roku młody Dritan Abazović, sojusznik imperium Sorosa, został mianowany wicepremierem. Był również pierwszym etnicznie albańskim i pierwszym muzułmańskim szefem rządu Czarnogóry. Abazović był idealnie dopasowany do planu Sorosa: w kwietniu 2022 roku niemiecki „Tagesschau” chwalił „nowy, prorosyjski rząd mniejszościowy”, który pozbawił wsparcia starą prorosyjską administrację.

I ponownie powstała fasadowa demokracja: ponieważ „kolorowa koalicja składająca się z zielonych, socjaldemokratów, etnicznych partii Albańczyków i Bośniaków oraz prorosyjskiej partii jest uzależniona od tolerancji ze strony partii DPS prezydenta Milo Djukanovicia.” (Tagesschau)

Również w przypadku Abazovicia powiązania z Sorosem były oczywiste: już w maju 2020 roku Alexander Soros Jr. podczas „Światowego Forum Gospodarczego” określił Abazovicia jako „stabilizującą i pozytywną siłę dla całego zachodniego Bałkanu”. Abazović otwarcie przyznał, że nowy rząd czarnogórski jest zdecydowany współpracować z „OSF” i Alexandrem Sorosem.

I w lipcu Soros Jr. ponownie spotkał się z Abazoviciem, który awansował na premiera Czarnogóry. Określił Abazovicia na Twitterze jako „przyjaciela” i szczerze przyznał, że obaj rozmawiali o współpracy z OSF oraz wspólnym rynku Bałkanów Zachodnich. Po odwołaniu Djukanovicia zamontowano więc na szczycie Czarnogóry marionetkę Sorosa – Abazovicia. Dopiero w sierpniu 2022 roku Abazović przegrał głosowanie zaufania, ale pozostał na stanowisku jako p.o. premiera.

Wiosną 2023 roku w drugiej turze wyborów prezydenckich w Czarnogórze wygrał mało znany 36-letni „reformer” (Tagesschau) Jakov Milatović z ruchu „Europa teraz”. W ten sposób zakończyła się era Milo Djukanovicia, która trwała ponad 30 lat.

Ciekawe jest to, że Milatović studiował ekonomię w Stanach Zjednoczonych i pracował zarówno w „Deutsche Bank” we Frankfurcie, jak i w „Europejskim Banku Odbudowy i Rozwoju” w Londynie.

Zmiana z długoletniego rządzącego Djukanovicia na dotychczas nieznanego młodego polityka Milatovicia może również wpłynąć na wybory parlamentarne w czerwcu. Ponieważ polityczne obozy się blokują, obecnie istnieje tylko rząd tymczasowy dla Czarnogóry. Milatović i jego ruch „Europa teraz” chcieli to zmienić. Wraz ze swoją polityką zamierzali także przyspieszyć rozmowy z UE dotyczące akcesji, które trwają już od 11 lat.

W 2023 roku po miesiącach negocjacji ostatecznie doszło do powstania kolorowej koalicji rządowej pod przewodnictwem premiera Spajića z partii „Europa teraz”.

Oskarżenia, protesty w PÓŁNOCNEJ MACEDONII

Od 2008 roku Północna Macedonia otrzymuje fundusze rozwojowe, tzw. „fundusze USAID” z USA, których głównym dystrybutorem od 2012 roku jest akurat „OSF” George’a Sorosa.

W 2015 roku macedońska lewica zorganizowała akcję przeciwko prawicowemu premierowi Nikola Gruevskiemu, wykorzystując sprawdzoną narrację korupcyjną. Pomimo zaprzeczeń, miały miejsce wielkie demonstracje, w których wielu młodych ludzi wychodziło na ulicę w koszulkach z logo Sorosa – akurat w czasie kryzysu migracyjnego. W 2018 roku nadszedł czas: Gruevski, przeciwnik imigracji, uciekł z kraju, po tym jak były premier został skazany przez specjalną prokuraturę.

Północną Macedonią zaczął kierować Zoran Zaev, polityk „Socjaldemokratycznej Partii” (SDSM), który był wiernym zwolennikiem Sorosa. Wszystko to było wspierane przez macedońskie media, na które Soros również miał znaczący wpływ. A następny północnomacedoński premier, Artan Grubi, z optymizmem stwierdził, że Alexander Soros byłby „przyjacielem” Północnej Macedonii oraz całego regionu, i angażował się w promowanie pokoju i demokracji.

Zorganizowane demonstracje na UKRAINIE

Już w 1990 roku George Soros po raz pierwszy pojawił się na Ukrainie pod auspicjami „Międzynarodowej Fundacji Renaissance”. W latach 1990-2020 Soros wydał w sumie 310 milionów dolarów na ideały „otwartego społeczeństwa” na Ukrainie. Po tym, jak fundacja początkowo wywierała znaczny nacisk na rząd Leonida Kuczmy, jednocześnie wspierała finansowo kandydata opozycji Wiktora Juszczenkę w kampanii wyborczej w 2004 roku przeciwko Janukowyczowi. Kiedy Janukowycz wygrał drugą rundę, wybuchła tzw. Pomarańczowa Rewolucja, a Juszczenko wygrał następnie w rundzie decydującej.

Fundacja Sorosa odegrała również ważną rolę podczas rewolucji w latach 2013/14. Ogłosiła na swojej stronie internetowej dumnie, że aktywnie wspiera inicjatywę Euromajdanu. Soros również zapewnił wsparcie finansowe przy zakładaniu „Hromadske TV”, które również odegrało istotną rolę w wspieraniu protestów przeciwko rządowi.

Społeczeństwo Sorosa stoi również teraz za obecnym prezydentem Zełenskim: w maju w Davos spotkał się Alexander Soros Jr. z doradcą Zełenskiego Serhiyem Leszczenko, gdzie omawiano temat, jak wygrać wojnę.

Zagraniczne manipulacje w wewnętrzne sprawy państwowe

Wszystkie te działania polityczne są finansowane przez GłębPaństwo z zagranicy. Jego wpływ oraz próby wpływania stwarzają także ryzyko dla bezpieczeństwa narodowego dotyczących krajów.

Jak się jednak wydaje, zainteresowane kraje do tej pory nie były w stanie stawić czoła temu wpływowi. Organizacje Sorosa będą także nadal robić wszystko, aby obalić rządy narodowo-konserwatywne, antyimigracyjne, które są im nieprzyjazne, zachowując tradycyjne wartości.

***

Autor zajmuje się islamem od prawie 30 lat. Ta książka, wydana wreszcie po raz pierwszy w Polsce, pokazuje islam w całej jego nieupiękrzonej rzeczywistości jako egzystencjalne zagrożenie dla wolności i demokracji na świecie. Jeden z czytelników napisał: „Jan Sobiesky – Austriak polskiego pochodzenia, pokazuje nam w swojej nowej książce, jakie niebezpieczeństwo na nas czyha: ´niebezpieczeństwo bycia podbitym przez wyznawców faszystowskiej ideologii o podłożu religijnym, która gardzi ludzką godnością – ISLAM – (a nie ´islamizm´)!´.”Do zamówienia bezpośrednio w wydawnictwie: capitalbook.com.pl/pl/p/Upadek-Europy-Marian-Pilarski/5494

 

 

 

 

W języku niemieckim ukazała się  nowa książka. Może wkrótce i w Polsce…

 

 

Nowa publikacja:

Maria Pilar rozlicza się z „zieloną zarazą”.

 

Do zamówienia bezpośrednio ze strony:

https://www.buchdienst-hohenrain.de/

https://www.buchdienst-hohenrain.de/product_info.php?products_id=1887