Steffen Kotré (AfD): „Rządy UE dążą do wielo­kul­tur­owej trans­for­macji i niszc­zenia tożsamości.“

Lionel Baland i Álvaro Peñas

W ostatni weekend listopada 2020 roku w Kalkarze w Nadrenii Półno­cnej-West­falii odbył się kongres The Alter­na­tive for Germany (AfD). Lionel Baland (Breizh-info, Francja) i Álvaro Peñas (El Correo de España, Hiszpania) prze­pro­wad­zili wywiad ze Stef­fenem Kotré, posłem do Bundes­tagu z rami­enia AfD, który uczest­niczył w spot­kaniu jako mówca.

Przez długi czas duch podziału wisiał nad AfD. Jak AfD wyjdzie po tym kongresie?

Prze­wod­nic­zący partii, Jörg Meuthen, podzielił dalej AfD, ale tylko w odnie­si­eniu do swojej osoby. Wygłosił mowę dzielącą: Zaata­kował dr Gaulanda, zdyskwa­li­fi­kował ruch Quer­front, zaata­kował frakcję Bundes­tagu, skry­ty­kował swoich party­jnych przy­ja­ciół bard­ziej niż swoich poli­ty­cz­nych prze­ciw­ników i fałs­zywe doni­e­si­enia prasowe, a także pośrednio prze­ciwko pozy­tyw­nemu odnie­si­eniu do wybit­nego w swoich czasach męża stanu Bismarcka. Te sprawy się jeszcze nie skończyły.

Około 500 dele­gatów głoso­wało przy­tłac­za­jącą więks­zością 89% za wnios­kiem w sprawie poli­tyki społecznej, który przyz­naje prio­rytet podat­kowy rodzinom z dziećmi. Czy jest to kompromis pomiędzy libe­ral­nymi i socjalno-patrio­ty­cz­nymi skrzy­dłami partii?

Nie, kompromis został ostatecznie osią­g­nięty w wewnę­trznej Komisji Programu Federal­nego partii. Wpływy zewnę­trzne odgry­wają stosun­kowo niewielką rolę.

Na kongresie AfD opra­co­wała koncepcję elas­ty­cz­nego przechod­zenia na emery­turę w celu zapo­bie­gania ubóstwu wśród osób stars­zych, które doświad­c­zyły długiego okresu braku aktyw­ności w życiu. Na czym polega ten pomysł i czy jest on wspierany w szcze­gól­ności przez jedno skrzydło AfD?

Koncepcja emerytur polega na tym, że ludzie powinni mieć możli­wość wyboru momentu prze­jścia na emery­turę, znie­si­enia emerytur poli­tyków, systemu emery­tal­nego dla osób pracu­ją­cych na własny rach­unek oraz rozwoju prywat­nych emerytur dodat­ko­wych. Ta koncepcja jest kompro­misem pomiędzy dwoma skrzy­dłami partii.

Joana Cotar została wybrana do komi­tetu wyko­naw­c­zego partii, zastę­pując Andreasa Kalbitza, byłego numer dwa w nacjo­na­lis­ty­cznym skrzydle, który został wyda­lony z AfD. Jaka jest tendencja Joany Cotar?

Opowiada się za zasadą Meuthena, tj. szli­fo­wanie szorst­kich krawędzi w celu przeksz­tałcenia AfD w CDU 2.0, wyko­py­wanie członków innych poglądów z partii i odsu­wanie „wyraźnej krawędzi“ partii.

Czy ataki Jörga Meuthena na Alex­andra Gaulanda, którego oskarża o używanie terminu „dykta­tura koronna“, odpo­wia­dają ideo­lo­giczno-poli­ty­cz­nemu rozła­mowi wewnątrz partii?

Tak, to nowa jakość. Wypo­wiadał się mniej na fakty­czny społeczny temat konfe­rencji party­jnej niż w nega­tywnej formie prze­ciwko party­jnym przy­ja­ciołom. I to publicznie. Jako doświad­c­zony mówca wied­ział o efekcie swojej wypo­wiedzi, która uraziła wiele osób. To nie mogło być impul­sywne, za tym kryją się dale­ko­siężne rozważania, dalekie od otwartej atmos­fery dyskusji w partii. Zamiast stać przed człon­kami, po raz kolejny zajmował się sprawą prze­ciw­nika poli­ty­cz­nego, którego oskarżenia podjął.

Czy jedno z dwóch skrzydeł tej partii, libe­ralne czy socjalno-patrio­ty­czne, odni­osło na kongresie zwycięstwo nad drugim?

Nie, główny wniosek, który został przy­jęty bez żadnych istot­nych zmian, jest ciężko wypra­co­wanym kompro­misem. Co więcej, koncepcja społeczna jest poli­tyką konieczną i realną.

We wrześniu ubie­głego roku Angela Merkel ogło­siła zmianę na ekolo­giczną poli­tykę gospodarczą. Co sądzisz o tej zielonej poli­tyce? Czy jest to propo­zycja realis­ty­czna, czy też jest to poli­tyka narzu­cona z powodów ideologicznych?

Trans­for­macja Niemiec i Europy w społec­zeństwo, które w wielu częściach jest gospo­darką plano­waną, trwa nadal. Pod pozorem ochrony środo­wiska i tak zwanej ochrony klimatu podatki są trwo­nione jako subsydia, co czyni przedsię­bi­orstwa i ludzi bard­ziej zależnymi od państwa. Ponadto działal­ność gospodarczą dzieli się na dobrą (oszc­zęd­ność CO2, ochrona pseudo-środo­wis­kowa, e‑mobilność) i złą (energia z energii jądrowej i węgla, silnik spali­nowy). Chiński system sank­c­jo­no­wania niepożą­danych zachowań należy przyjąć z zado­wo­le­niem. Ogra­nicza to wolność.

Co AfD myśli o kampanii w ramach Unii Euro­pe­js­kiej prze­ciwko Węgrom i Polsce w kwestii rządów prawa? Czy weto tych krajów wobec budżetów euro­pe­js­kich jest uzasadnione?

Weto jest uzasad­nione. Należy odrzucić inge­rencję UE w wewnę­trzne sprawy państw i spoza UE. Kampania nie jest ukier­un­kowana na rządy prawa, ale na narzu­cenie ideo­lo­gicz­nych koncepcji, takich jak płeć, zwiększenie liczby mnie­js­zości, zmuszenie państw do rezygnacji z więks­zych kompe­tencji na rzecz UE i tak dalej.

Niek­tóre źródła suge­rują, że w 2021 r. może dojść do maso­wego napływu niele­gal­nych imigrantów do Europy. W tym roku liczba niele­gal­nych imigrantów w Hiszpanii i we Włoszech gwał­townie wzrosła pomimo Covida. Co pan sądzi o niez­dol­ności Europy do porad­zenia sobie z tą kwestią? Jaki wpływ miała poli­tyka kanclerz Angeli Merkel doty­c­ząca otwar­tych granic w Niemc­zech na falę „ucho­dźców“ od 2015 roku?

Rządy w UE nie są niez­dolne. Chcą dokładnie tego, co się dzieje: wielo­kul­tur­owej trans­for­macji, redy­stry­bucji pieniędzy niemieckich i innych państw, twor­zenia niejed­no­rod­nych i tracą­cych tożsa­mość społec­zeństw. Wraz z imigran­tami Europa staje się coraz bard­ziej ahisto­ryczna. Który czarny Afry­kanin zna długą drogę państw euro­pe­js­kich do demo­kracji i wolności? Ale to jest podstawa do ich obrony. Społec­zeństwo staje się rozdrob­nione, traci soli­dar­ność, kurczy się podsta­wowe zaufanie.

W 2019 r. doszło do 691 ataków na teren partii i jej członków, co stanowi ponad połowę wszyst­kich ataków poli­ty­cz­nych w Niemc­zech, znacznie wyprzedzając CDU z 208 atakami. Jak to możliwe, że państwo poddaje się agre­sywnym grupom prze­ciwko trze­ciej, największej niemieckiej stronie?

Lewi­cowy rady­ka­lizm nie był wyst­ar­c­za­jąco zwal­c­zany przez byłych konser­wa­ty­stów i ma znanych zwolen­ników w środku społec­zeństwa. Kiedy lewi­cowcy demons­trują gwał­townie, kierow­nictwo policji nie inter­we­niuje ener­gicznie, ale robi to z myśli­cie­lami bocz­nymi. Istnieje ku temu system, ponieważ przy­wództwo policji w wielu krajach, zwłaszcza w Berlinie, jest skażone przez lewi­cową Zieloną. Odpo­wied­zi­alni przy­wódcy zostali zastąpieni. Bene­dikt Lux, polityk wewnę­trzny Ziel­onych w Izbie Repre­zen­tantów w Berlinie, przyznał się do tych czystek: „Zastą­pi­liśmy całe kierow­nictwo prawie wszyst­kich berlińs­kich władz bezpiec­zeństwa i spro­wad­zi­liśmy kilku całkiem dobrych ludzi. W straży pożarnej, policji, proku­ra­turze, a także w Urzędzie Ochrony Konsty­tucji. Mam nadzieję, że stanie się to widoczne w przyszłości.

Źródła: Breizh-info, El Correo de España